Ми зустрінемось. Вже круговерть

Наших доль нас веде і хранить.

Ні, ніхто не зуміє спинить.

Ні мене, ні тебе, навіть смерть.

Я пишаюсь тобою, я весь

із любові, я дихаю нею.

Хай над нами це благословення.

Знай, що буду я вірний, як пес.

Любиш ти глибину філософій,

Я в красиві закоханий строфи –

Далі будемо разом, взаємно.

У житті. Не у мріях.

Чи кохають, скажи мені, ліра,

на землі? Чи тільки на небі!

Sonet devadesátý osmý
o důvěře v šťastné setkání

Máme se setkat. Osud zvrt
už leccos. Ať nás vlídně chrání.
Ne, nikdo nám v tom nezabrání.
Ani má, ani tvoje smrt.

Jsem pyšný na tebe, jsem hrd

Na naši lásku. Dýchám za ni.
Má tvé, má moje požehnání.
Viď, bde věrná jako chrt.

Tys bratřila se s filosofy,
já zbožňoval jsem krásné strofy -
teď děláme to vzájemně.

A životem. Ne na papíře.
Má lásko, prozraďte mé lyře,
z čeho je nebe? Ze země!