Моя кохана, вічна і єдина,

Тобі шлю жменьку слів з-за океану,

Що я кохаю, згадую, сумую:

Про зустріч нашу я живу думками.

Як моє серце терпне в кожнім слові,

Ти стала мріями моїми й снами!

Моя кохана! Як твоє здоров’я!

Наскільки дорога ти - зараз знаю.

Багато є гарніших і палкіших,

В ніч запашну хлюпочуть теплі хвилі,

Зірки над головою ближчі й більші,

Цвіт пишний, і в долонях місяць срібний.

Лише тобі я зостаюся вірним,

Зіркам в очах, цвітінню твого слова,

Моя кохана, лиш тобі повідав,

Що втратив, як до тебе прагну знову.

Вернуся в тінь закоханої ночі,

В ніч зоряну, що кликав в сни свої.

Нічого більше – лиш дивитись в очі,

Стократ сумніші, тільки дві зорі.

Якщо помремо, хай одна могила,

Єдине щастя, якщо далі жити,

З тобою завжди разом, моя мила!

Хай не коханий, але вдвох навіки. 

List zza oceanu

Piosenka

Najukochańsza moja, wieczna i jedyna,

Zza oceanu ślę tę garstkę smutnych słów

O tym, że kocham cię, że tęsknię, że wspominam

I jedną myślą żyję: że cię ujrzę znów.

Zbolałe serce moje znajdziesz w każdym słowie,

Ty, która stałaś się marzeniem mym i snem!

Najukochańsza moja! Ty jesteś jak zdrowie!

Ile cię cenić trzeba - dziś najstraszniej wiem.

Jest tyle innych i piękniejszych, i gorętszych

W pachnące noce nad brzegami ciepłych fal,

I tyle gwiazd nad głową, bliższych gwiazd i większych,

I wielkich kwiatów, i w księżycu srebrnych palm.

Lecz że się wiernym pozostanie tylko Tobie

I gwiazdom oczu twych, i kwiatom twoich słów,

Najukochańsza moja, tylko ten się dowie,

Kto cię utracił i kto pragnie ciebie znów.

A gdy powrócę w cień miłosnej naszej nocy,

Gwiaździstej nocy, co przez sen mnie ciągle zwie,

Niczego nie chcę - tylko spojrzeć w twoje oczy,

W smutniejsze stokroć, lecz te same gwiazdy dwie.

A jeśli umrzeć mamy, w jednym bądźmy grobie,

A w jednym szczęściu, jeśli dalej mamy żyć,

Najukochańsza moja! byle być przy tobie,

Bez twej miłości nawet, ale z tobą być!